Στο Βορειοανατολικό Αιγαίο, πέντε μόλις ναυτικά μίλια από την τουρκική ακτή, βρίσκεται η Λέσβος. Η ιστορία του νησιού αποτελεί ένα πολύχρωμο υφαντό από ανατολίτικες μυρωδιές, Μικρασιάτες πρόσφυγες, Έλληνες στοχαστές, ποιητές, λόγιους και ζωγράφους· ένα αληθινό αμάλγαμα πολιτισμών, τόπων και ανθρώπων. Η Λέσβος βρίσκεται εκεί που σμίγει η Δύση και η Ανατολή. Ένα μεγάλο νησί, το τρίτο σε έκταση νησί στην Ελλάδα μετά την Κρήτη και την Εύβοια. Ο νομπελίστας ποιητής μας Οδυσσέας Ελύτης φαντάστηκε τη Λέσβο σαν ένα πλατανόφυλλο που κάποιος Θεός για να κάνει το κέφι του, φύσηξε μακριά καταμεσής του πελάγους. Ένα μέρος όπου όχι μόνο οι πολιτισμοί, αλλά ακόμα και ο ίδιος ο Ήλιος και η Σελήνη συμβασιλεύουν αρμονικά. Γεωγραφικά, το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του νησιού είναι οι δύο πολύ κλειστοί κόλποι της στα Νότια του νησιού: ο μεγαλύτερος είναι ο Κόλπος Καλλονής, με αλυκές στις όχθες του αλλά και ένα πανέμορφο υγροβιότοπο που αποτελεί καταφύγιο πολλών υδρόβιων πουλιών. Ο μικρότερος είναι ο Κόλπος της Γέρας κοντύτερα στη Μυτιλήνη, τη μαγική πρωτεύουσα-αρχόντισσα του νησιού. Το σεληνιακό τοπίο στα Δυτικά του νησιού με το απολιθωμένο δάσος στο Σίγρι κόβει την ανάσα. Αντίθετα, στη Βόρεια Λέσβο επικρατούν τα πευκοδάση και η πράσινη βλάστηση, ενώ στα νότια (όπου βρίσκεται το Πλωμάρι), επικρατούν τα ελαιόδεντρα και ένα αρκετά πιο ξηρό κλίμα. Εξάλλου οι ελαιώνες καλύπτουν περίπου το ένα τέταρτο της έκτασης του νησιού, ενώ το λάδι και η ελιά αποτελούν πασίγνωστα και δημοφιλή προϊόντα της Λέσβου μαζί με τα τυριά, τα υπέροχα ψάρια και τα νόστιμα κρέατα. Όμως ξεχωριστή θέση στην καρδιά του κάθε κατοίκου αλλά και επισκέπτη του νησιού, αποτελεί το ούζο. Λέσβος και ούζο Βαρβαγιάννη είναι λέξεις αλληλένδετες και συμπληρωματικές, αφού το νησί παράγει το γνωστό, αναγνωρισμένο και δημοφιλές ούζο της Ελλάδας, το Ούζο Βαρβαγιάννη Πλωμαρίου.