1860
Σημερα

Ιστορία

ΑΠΟ ΤΟ 1860

Έχουν περάσει 164 ολόκληρα χρόνια από το μακρινό 1860, τότε που ο πενηνταπεντάχρονος τότε Ευστάθιος Βαρβαγιάννης, γεννημένος το 1805 στις Κυκλάδες, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Οδησσό στην οποία είχε μετοικήσει και να εγκατασταθεί μόνιμα στο Πλωμάρι της Λέσβου ιδρύοντας την Ποτοποιΐα Βαρβαγιάννη. Μαζί του η σύζυγός του, ο τριαντατριάχρονος γιος του Ιωάννης.

Για 127 χρόνια και τέσσερις γενιές η Ποτοποιία Βαρβαγιάννη διοικήθηκε από ένα πρόσωπο κάθε φορά

Ε.Β

Ο Ευστάθιος Βαρβαγιάννης μαζί του έφερε την τέχνη της απόσταξης αλλά και τον πρώτο αποστακτήρα, αγορασμένο από την Κωνσταντινούπολη, ως θεμέλιο λίθο της νέας του επιχείρησης. Η ποτοποιία έκανε τα πρώτα της βήματα και το ούζο της οικογένειας αποκτούσε σταδιακά τους πρώτους του φίλους. Όμως μόλις δεκατρία χρόνια αργότερα ο ιδρυτής πεθαίνει και τα ηνία της μικρής ακόμα επιχείρησης αναλαμβάνει ο γιος του Ιωάννης Βαρβαγιάννης σε ηλικία 46 ετών. Εκείνος, απέκτησε πέντε παιδιά: την Αδαμαντία, τη Σουλτάνα, τον Ευστάθιο, την Αικατερίνη και το Νικόλαο.

Ι.Β

Ο Ιωάννης Βαρβαγιάννης βοήθησε την επιχείρηση να αναπτυχθεί σε μια περίοδο αρκετά ευνοϊκή για την οικονομία του Πλωμαρίου. Εκμεταλλεύτηκε την πολύ ζωηρή εμπορική δραστηριότητα του λιμανιού του χωριού και κατάφερε να διανείμει το ούζο της οικογένειας όχι μόνο εντός και εκτός Πλωμαρίου, αλλά και πέρα από τα σύνορα της Λέσβου, για πρώτη φορά. Επέκτεινε το πρώτο αποστακτήριο της οικογένειας το οποίο εξόπλισε με έναν επιπλέον χάλκινο άμβυκα, οι οποίοι σώζονται μέχρι σήμερα. Πέθανε το 1906, σε ηλικία 79 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα σημαντικό έργο.

ΙΣΤΟΡΙΑ
Οι τρεις κόρες του Ιωάννη είχαν προικιστεί σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής και ο μικρότερος γιος Νικόλαος είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Έτσι, την επιχείρηση αναλαμβάνει ο πρώτος του γιος Ευστάθιος Βαρβαγιάννης σε ηλικία 27 ετών.
ΟΥΖΟ ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ ΜΠΛΕ
Στον σοβαρό, αυστηρό αλλά και διορατικό Ευστάθιο Βαρβαγιάννη οφείλει η Εταιρεία τις πρώτες της εξαγωγές –σε βαρέλια τότε- σε Βηρυτό και Αλεξάνδρεια, ενώ για πρώτη φορά εμφιαλώνεται το κλασικό πλέον Ούζο Βαρβαγιάννη μπλε, με την ίδια συνταγή και τη χαρακτηριστική μπλε ετικέτα από τότε μέχρι σήμερα.
ΠΟΤΟΠΟΙΙΑ
Ο Ευστάθιος Βαρβαγιάννης οδήγησε την ποτοποιία στη νέα εποχή όντας δραστήριος μέχρι τα 67 του χρόνια, αν και στη δύση της καριέρας και της ζωής του ήρθε αντιμέτωπος με τον πόλεμο και τις δυσκολίες του. Εκείνα τα χρόνια η ποτοποιία υπολειτουργούσε.
ΕΥΖΩΝ + ΑΦΡΟΔΙΤΗ
Με την απελευθέρωση το 1946, ανέλαβε ο μοναχογιός του Ευστάθιου, Ιωάννης Βαρβαγιάννης ο οποίος ξαναζωντάνεψε την επιχείρηση. Παραγωγικά, εγκατέστησε νέο μηχανολογικό εξοπλισμό, ημιαυτόματο σύστημα εμφιάλωσης και δημιούργησε δύο νέα αποστάγματα, το «Ούζο Εύζων» και το «Ούζο Αφροδίτη».

ΕΞΑΓΩΓΕΣ

Αλλά και εμπορικά είχε πολλές επιτυχίες με την επανεκκίνηση των εξαγωγών και την αποστολή των προϊόντων σε χώρες όπως ΗΠΑ, Αυστραλία, Νότιος Αφρική και αργότερα στην Ευρώπη. Ο Ιωάννης Βαρβαγιάννης έμεινε στο τιμόνι της επιχείρησης για 41 ολόκληρα χρόνια, μέχρι το θάνατό του το 1987. Για 127 χρόνια και τέσσερις γενιές η Ποτοποιία Βαρβαγιάννη διοικήθηκε από ένα πρόσωπο κάθε φορά. Από τον Ιδρυτή Ευστάθιο Βαρβαγιάννη το 1860 στον γιο Ιωάννη Βαρβαγιάννη και από εκεί στον εγγονό Ευστάθιο Βαρβαγιάννη και τον δισέγγονο Ιωάννη Βαρβαγιάννη, ηγέτης ήταν πάντα ένας.

Η είσοδος της έκτης γενιάς, που αναλαμβάνει διαφορετικούς ρόλους, οδηγεί την Ποτοποιία στη νέα εποχή

ΟΥΖΟ ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟ

Το 1987 για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ποτοποιία Βαρβαγιάννη απέκτησε συνιδιοκτήτες, τα τρία παιδιά του Ιωάννη: Στάθη, Μανώλη και Βάγια. Οι τρεις τους πέτυχαν πολλά. Αύξησαν τις δυνατότητες παραγωγής, δημιούργησαν το «Ούζο Βαρβαγιάννη Πράσινο» το 1997 και πέτυχαν διείσδυση σε νέες εξαγωγικές αγορές. Αλλά το πιο σημαντικό τους επίτευγμα ήταν η δημιουργία κουλτούρας σύνθεσης και συνύπαρξης η οποία αξιοποιεί τα ταλέντα και τις δημιουργικές ανησυχίες όλων των μελών της οικογένειας. Η είσοδος της έκτης γενιάς, που αναλαμβάνει διαφορετικούς ρόλους και να οδηγεί την Ποτοποιία στη νέα εποχή.

ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ

Ο Γιάννης, ο Αντρέας, η Φωτεινή, η Μαρία, ο Γιάννης, η Ειρήνη και ο Γιάννης κρατούν στα χέρια τους ένα πολύτιμο οικογενειακό θησαυρό που δεν είναι μόνο οι άμβυκες και οι συνταγές. Είναι κυρίως η σιωπηρή υποχρέωση που οι ίδιοι έχουν αυτοβούλως αναλάβει, η γενιά τους να διαφυλάξει την οικογενειακή παράδοση, τις αξίες και το όραμα της παλιάς ποτοποιίας, συνομιλώντας όμως με την κάθε γενιά, την εκάστοτε εποχή και τη γλώσσα της.